Renesans. Powtórka epok do matury
Renesans. Podstawowe informacje
Renesans, inaczej odrodzenie to epoka w kulturze europejskiej. Jej początek zbiega się z końcem średniowiecza, więc jako rozpoczęcie tej epoki możemy podać takie wydarzenia jak upadek Konstantynopola czy odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Granica jest płynna również ze względu na płynne przejście ze średniowiecza. W krajach takich jak Francja czy Włochy długo panowała sztuka mieszana – tak zwany styl gotycko-renesansowy. Trudności sprawia również fakt, że do różnych krajów odrodzenie dotarło w różnym czasie, a w żadnej dziedzinie nie wyparł do końca form średniowiecznych.
Również data końca renesansu jest przedmiotem sporów i nie jest jednoznacznie ustalona. Wśród dat kończących epokę w zależności od przyjętej koncepcji wymienia się rok 1517r i wystąpienie Marcina Lutra, sobór trydencki w 1548r a nawet koniec wojny trzydziestoletniej w 1648r.
Charakterystyka renesansu jako epoki
Renesans zwraca się ku starożytności. Wielu twórców wprost czerpało z dzieł antycznych twórców i odwoływało się do mitologii. Także architekturę wzorowano na rzymskiej – bryły były zbliżone do sześcianu, stosowano prostokątne okna, a fasady budynków bogato ozdabiano.
Także w filozofii nie brakuje odniesień do antycznych myślicieli. W przeciwieństwie do poprzedniej epoki – średniowiecza – znów w centrum uwagi znajduję się człowiek – mówimy tutaj o antropocentryzmie. Uwagę skupiono znów na Arystotelesie i Platonie stąd bardzo popularne nurty w odrodzeniu – arystotelizm i platonizm. Zainteresowanie Platonem i jego filozofią było tak duże, że we Florencji w 1462r. powstała Akademia Florencka, która miała nawiązywać do znanej Akademi Platońskiej. Florencja stała się tym samym centrum renesansowego platonizmu. W odrodzeniu wzrosło ponownie zainteresowanie stoicyzmem, sceptycyzmem i epikureizmem. Niezywkle popularne stały się również zagadnienia okultystyczne i związane z kabałą.
Wielu myślicieli starało się również na nowo wyjaśnić zjawiska przyrodnicze – w renesansie opierano się jednak na eksperymentach i szerszym wykorzystaniu matematyki. Tak powstał osobny nurt, nazywany filozofią przyrody.
