RysunekTrending News

Matura z angielskiego – czas Present Continous

Present Continous

Zapraszamy do powtórki jednego z podstawowych czasów w języku angielskim – Present Continous. Pomimo tego, że ten czas jest jednym z pierwszych, które poznajemy w szkole, ciągle przysparza zmartwień na maturze z angielskiego, zwłaszcza w połączeniu ze stresem! Aby uniknąć wpadki powtórz z nami najważniejsze zagadnienia!

Kiedy używamy czasu Present Continous?

Jak wygląda forma 'ing' w Present Continous?

Budowa zdania w Present Continous nie jest skomplikowana. Do większości czasowników dodajemy po prostu końcówkę -ing

 

Jeżeli czasownik kończy się na literę 'e’, przed dodaniem końcówki 'ing’ usuwamy ją:

W przypadku czasowników zakończonych literami 'ie’ należy zastąpić je literą 'y’ i następnie dodać końcówkę 'ing’:

 

Czasowniki, które składają się z jednej lub dwóch sylab, a trzy ich ostatnie litery tworzą układ spółgłoska-samogłoska-spółgłoska wymagają podwojenia ostatniej spółgłoski przed dodaniem końcówki 'ing’. 

Jak zbudować zdanie w Present Continous?

Present Continous składa się z dwóch części – operatora czyli odpowiednio odmienionego czasownika ’to be’ oraz czasownika z końcówką ’ing’. Te dwa elementy są nierozłączne i tylko ich jednoczesne wystąpienie powoduję, że powstaję czas Present Continous.

Nie możemy także zapomnieć o poprawnym szyku zdania, a wygląda on tak:

podmiot + odmieniony czasownik 'to be’ + czasownik z końcówką 'ing’ + reszta zdania

Jak stworzyć pytanie w Present Continous?

Aby stworzyć pytanie w Present Continous musimy przeprowadzić inwersję – zabieg polegający na zamianie miejscami operatora z podmiotem. Dodajemy na samym początku również słówko pytające. Cała konstrukcja wygląda zatem następująco:

słówko pytające + operator + podmiot + orzeczenie + reszta zdania

 

Jak stworzyć przeczenie w Present Continous

Przeczenie w czasie Present Continous tworzymy poprzez dodanie słówka 'not’ do odmienionej formy 'to be’. Ważne! W codziennych rozmowach używamy formy krótkiej isn’t/aren’t.

podmiot + operator (odmieniony czasownik 'to be’ i 'not’) + orzeczenie + reszta zdania.